بررسی میزان رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه پیام نور استان هرمزگان و عوامل جمعیتی موثر بر آن در سال 1390

اولین قدم در جهت رسیدن به کادر آموزشی موفق، درک عواملی است که بر کیفیت فعالیت اساتید موثر است. هدف این مقاله بررسی رابطه عوامل جمعیتی موثر بر رضایت مندی شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه پیام نور بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه پیام نور هرمزگان بوده است. در این پژوهش، از روش تمام شماری استفاده شده است، که شامل 50 نفر می باشند. طرح تحقیق پژوهش حاضر پیمایشی- توصیفی و تکنیک آن پرسشنامه بوده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت از، مقیاس رضایت مندی شغلی(JDI) و پرسشنامه محقق ساخته (عوامل جمعیتی) است. با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها، مقادیر ضریب همبستگی اتا برای وضعیت تاهل و بومی یا غیر بومی بودن به ترتیب 019/0 و 013/0 و مقدار ضریب همبستگی پیرسون برای متغیر سن 028/0 می باشد؛ که ضرایب بسیار پایینی است. همچنین رابطه بین رضایت مندی شغلی و وضعیت تاهل، بومی یا غیر بومی بودن و سن به ترتیب با توجه به مقدار 129/0 T=، 095/0 T= و038/0 F= و سطح معناداری 900/0sig=، 925/0sig= و 846/0sig= رد می شود. بنابراین رابطه ی معناداری بین متغیرهای جمعیتی با رضایت مندی شغلی بدست نیامد. نمره میانگین رضایتمندی شغلی اساتید 18/240 می باشد و تحلیل ها نشان داد، در مجموع رضایت مندی شغلی در بین 32 نفر از اساتید دانشگاه پیام نور هرمزگان بین 19/201 تا 18/278 بود؛ این به آن معناست که رضایتمندی 64 درصد از جامعه آماری در سطح متوسط می باشد.