مروری بر صرع کوچک با رویکرد به علوم پایه

صرع (Epilepsy) از شایع ترین بیماری های سیستم عصبی است و دارای انواع مختلفی می باشد. حملات صرعی می تواند به صورت عمومی و یا کانونی بروز کند. یکی از انواع شایع این بیماری که جزء صرع های عمومی محسوب می شود صرع کوچک کودکان است که به صورت نوعی حمله ژنرالیزه غیر تشنجی همراه با اختلال هوشیاری ناگهانی بروز می کند. صرع کوچک که معمولا در سنین 3 تا 8 سال ظاهر می گردد، حدود 10% از انواع صرع ها را شامل می شود. عوامل ژنیتیکی در ایجاد این بیماری موثر هستند. بررسی های پاتوفیزیولوژیک، اختلال عملکرد مدار تالاموسی- قشری را عامل اصلی ایجاد این نوع صرع می دانند. اختلال عملکرد هر کدام از هسته های غیر اختصاصی رتیکولار و هسته های اختصاصی رله کننده تالاموس و همچنین نورون های قشر می تواند منجر به بروز بیماری شود. هر عاملی که منجر به افزایش فعالیت تحریکی نورون های رتیکولار شود منجر به رها شدن بیش از حد گابا و مهار بیش از حد نورون های رله کننده تالاموس می شود. هایپرپلاریزه شدن بیش از حد این نورون ها باعث باز شدن کانال های T-type Ca شده و باعث ایجاد پتانسیل عمل انفجاری در نورون های رله کننده می شود و به دنبال آن با رها شدن گلوتامات از نورون های رله کننده و تحریک بیش از حد نورون های کورتکس، ایجاد امواج نیزه- تپه (SWD) که مشخصه صرع کوچک است، می گردد. عواملی مثل افزایش بیان زیرگروه Cav3.2 کانال های T-type Ca در نورون های رتیکولار، اختلال عملکرد جریان های یونی فعال شونده در هایپرپلاریزاسیون (Ih) در نورون های رله کننده، تغییر در خصوصیات سیناپس های گابا و فعالیت بیش از حد نورون های قشر، مستعد کننده شروع این فعالیت های غیر طبیعی هستند.
در مقاله حاضر تاریخچه این بیماری، انواع آن، مدل های حیوانی ایجاد این بیماری، پاتوفیزیولوژی بیماری، نقش عوامل مستعد کننده و رویکرد درمانی این بیماری با مطالعه روی مقالات مروری و پژوهشی جمع آوری گردیده است.
با توجه به اهمیت این بیماری، درصد شیوع آن و امکان تبدیل این نوع صرع به سایر انواع صرع توجه به درمان قطعی این بیماران ضروری به نظر می رسد. اما با توجه به نتایج مطالعات مختلف، عوامل متعددی زمینه ساز این بیماری هستند. لذا برای درمان این بیماران باید به همه ابعاد ایجادکننده بیماری توجه شود.