بررسی جامعه شناختی میزان شهرگرایی و عوامل موثر بر آن (مورد مطالعه: شهر ساری)

شهرگرایی برخلاف شهرنشینی یک فرآیند رشد شهری نیست بلکه مرحله ی نهایی و نتیجه ی شهرنشینی محسوب می شود. هدف مقاله ی حاضر این است که با توجه به روند افزایش شهرنشینی،شهرنشینان تا چه حد شهرگرا هستندو میزان شهرگرایی آنها ازچه عواملی تاثیرمی پذیرد. براساس عوامل موثربر شیوه ی زندگی شهریاز دیدگاه ترکیب گرایی و خرده فرهنگی، ده فرضیه مبتنی برمتغیرهای مستقل سن، جنسیت، تحصیلات،وضعیت تاهل،وضعیت اشتغال،درآمد،سابقه ی زندگی در شهر، منشا شهری یاروستایی، نوع محله و تعدادفرزندان در رابطه با میزان شهرگرایی شهرنشینان تدوی نشد.
برای بررسیتجربی فرضیات تحقیقازروش پیمایش و تکنیک پرسشنامه ی مبتنی بر مصاحبه استفاده شدهاست. جامعه ی آماری این تحقیق افراد 30 تا 65 سالهشهرنشینشهر ساریو حجمنمونه 340 نفربوده که نمونه هابه روش طبقه ای تصادفی ساده انتخاب شده اند. در سطح تحلیل تبیینی،از ضریب هم بستگی پیرسونو اسپیرمن، آزمون من وایتنی و آزمونکروسکالوالیس استفاده شدهاست.
یافته های تحقیق نشان می دهدمیزان شهرگرایی شهرنشین انساری درسطح بالایی قرارداردو تعدادکمی از افراداز نظر میزان شهرگرایی در حالت متوسطی قرار دارند. نتایج مربوط به آزمون فرضیات حاکی ازآن است که، نه متغیر مذکور با شهرگرایی رابطه بمعناداری دارد و نه متغیر درآمدبا متغیرشهرگرایی.می توان گفت میزان بالای شهرگرایی افرادقابل تبییندر رویکردجبرگرایی استو شیوه ی زندگی مردم شهر ساری حاصل جبر محیط شهری می باشد.