تاثیر عوامل جغرافیایی بر اخلاق

تاثیر عوامل جغرافیایی بر جسم انسان چه از حیث تاثیر در سلامت و چه از لحاظ بروز بیماری ها از زمان های قدیم بر طبیعی دانان و پزشکان کم و بیش معلوم بوده است، اما پرسش مهمی که همواره در علم اخلاق مطرح بوده آن است که «تاثیر عوامل جغرافیایی بر اخلاق تا چه حد است؟» پاسخ های فراوانی به این مساله داده شده که می توان مجموع آن ها را در سه مکتب:1 جبرگرا 2 اراده آزاد و 3 مکتب امکان گرا جای داد. در این پژوهش با توجه به ابتنای اخلاق بر نفس و ارتباط تنگاتنگ آن دو با هم، سعی شده با تبیینی از هستی شناسی انسان این مساله مورد بررسی و مداقه قرار گیرد. نوشتار حاضر نظرات مطرح شده در مورد هستی شناسی انسان را در سه قسم:1 دوئالیسم 2 فیزیکالیسم و 3 نظریه صدرائی جای داده و از بین دیدگاه های موجود در این رابطه، دیدگاه صدرائی را مناسب دانسته، زیرا بنابر دیدگاه صدرائی نفس امری «جسمانیه الحدوث» است؛ بدین معنی که در آغاز امر، از همین مواد و عناصر سازنده بدن و موجود در این عالم پدید آمده و با تحول ذاتی و جوهری در مسیر تکامل قرار می گیرد. این گوهر روحانی مادامی که انسان در این جهان است کاملا مجرد نیست، لذا همواره با جسم در تفاعل و تعامل خواهد بود. بنابراین عواملی همچون «شرایط جغرافیایی» که بر جسم تاثیر می گذارند، بر نفس و به تبع آن بر اخلاق نیز تاثیرگذار خواهند بود.
از طرف دیگر چون دیدگاه صدرایی، دیدگاه فیزیکالیستی محض نیست، لذا با پذیرش «تاثیر عوامل جغرافیایی بر اخلاق» همچنان فلسفه ای زنده و پویا خواهد بود. بنابر توضیحات فوق، پاسخ مناسب برای پرسش اصلی نوشتار بر اساس «مکتب امکان گرایی» می باشد.