مدل یابی ساختاری راهبردهای انگیزشی و انگیزه یادگیری بر پیشرفت تحصیلی ریاضی با میانجی گری سبک های یادگیری و خودکارآمدی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی ریاضی با میانجی گری سبک های یادگیری و خودکارآمدی انجام شد.روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود.برای انجام این تحقیق 326 نفر از دانش آموزان پایه دوم تجربی نیمسال اول 89 -88 با روش سرشماری کامل از مدارس شهر یاسوج انتخاب شدند.در این تحقیق برای جمع آوری اطلاعات از 4 پرسشنامه برگرفته شده از منابع معتبر استفاده شده که شامل راهبردهای انگیزشی برای یادگیری،خودکارآمدی، سبک های یادگیری و انگیزه پیشرفت می باشند. پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نیز با نمره پایانی درس ریاضی 2 در نوبت اول سنجیده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدل با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد و تاثیر مستقیم خودکارآمدی برپیشرفت تحصیلی،سبک های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی،انگیزه پیشرفت بر پیشرفت تحصیلی، خودنظم دهی بر خودکارآمدی و خودنظمدهی بر خودکارآمدی و خودکارآمدی بر باورهای انگیزشی تایید شد.در حالیکه تاثیرات مستقیم خودنظم دهی بر پیشرفت تحصیلی معنادار نبود. سبک های یادگیری،انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی بهترین پیش بینی کننده های پیشرفت تحصیلی می باشند. خودنظم دهی با میانجیگری خودکارآمدی به صورت مستقیم، باورهای انگیزشی با میانجی خودکارآمدی بر پیشرفت تحصیلی تاثیر دارند. انگیزه پیشرفت به صورت غیرمستقیم بر پیشرفت تحصیلی تاثیر دارد.