بررسی میزان تاثیر ساب تایپ های آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA-DRB1) بر شاخص فعالیت بالینی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به کلینیک روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

بیماری آرتریت روماتویید (RA)، شایع ترین بیماری التهابی مفاصل است و در صورت عدم درمان مناسب می تواند منجر به ناتوانی قابل توجه فرد بیمار گردد. عوامل متعدد ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک، در پاتوژنز این بیماری نقش دارند. هدف این مطالعه بررسی اثرات ژن HLA-DRB1 بر روی شاخص فعالیت بالینی بیماری (CDAI) در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و نیز تعیین فراوانی نسبی آلل های HLA-DRB1 در این بیماری می باشد.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی تعداد 64 نفر از بیماران مبتلا به RA مراجعه کرده به کلینیک روماتولوژی بیمارستان هاجر شهرکرد به روش نمونه گیری در دسترس بر اساس معیار های کالج روماتولوژی آمریکا (ACR) سال 1987 و با نظر تشخیصی روماتولوژیست انتخاب گردیدند. پس از آن همه بیماران برای تعیین CDAIاولیه مورد معاینات بالینی قرار گرفتند. پس از استخراج DNA بیماران، با استفاده از روش فنل کلروفورم انواع زیر گروه های ژن HLA-DRB1 با استفاده از کیت های تخصصی و بر اساس متد SSP-PCR تعیین گردید. معاینه دوم بیماران 6 ماه بعد انجام شد و با تکمیل چک لیست مربوط به هر بیمار تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تست های آماری کای اسکوئر و تی تست گروه های زوجی انجام شد.
شایعترین HLA-DRB1 موجود در بیماران مورد مطالعه نوع 04* با فراوانی نسبی 3/31 درصد بود. در بیماران دارای 15*، 01*،04*HLA-DRB1، شاخص فعالیت بالینی شان بعد از 6 ماه واضحا کاهش پیدا کرده (05/0>P)، ولی در سایر گروه های بیمار این نتایج دیده نشد (05/0 به نظر می رسد رفتارهای چند عاملی در بیماری RA وجود دارد. بیماران دارای 15*،01*،04*HLA-DRB1 پاسخ های درمانی خوبی به درمان های روتین ما داده اند؛ اما خلاف این موضوع در منابع علمی ذکر شده که به نظر می رسد بیماران دارای04 HLA-DRB1 کاهشی در CDAI ثانویه نداشته باشند. شاید دیگر عوامل محیطی و ژنتیکی در اتیولوژی بیماری اهمیت زیادی داشته باشند.