نقد فرمالیستی شعر «زمستان»

مهدی اخوان ثالث (م. امید) از مشهورترین چهره های شعر معاصر ایران است. وی در سال 1307 شمسی در مشهد متولد شد و در شهریورماه 1369 در تهران درگذشت. اخوان در طول عمر هنری خود مجموعا یازده دفتر شعر، سه دفتر گزینه اشعار و چند اثر منثور (مقاله، تحقیقات ادبی و قصه) منتشر ساخت.
مشهورترین دفتر شعری اخوان، «زمستان» و مشهورترین شعر این دفتر نیز «زمستان» است که در این نوشتار بررسی شده. زمستان در قالب آزاد (نیمایی) و در بحر هزج (مفاعیلن) سروده شده است. دارای دو قافیه بیرونی و درونی است و از ردیف نیز برخوردار است. از دیگر ویژگی های آن، توجه به موسیقی شعر است که از طریق واج آرایی، تناسب و تکرار ایجاد شده است.
«زمستان» از لحاظ تصویری بسیار غنی است و نزدیک به سی تشبیه، کنایه، استعاره و نماد دارد. آرکائیسم زبانی که از ویژگی های سبک شخصی اخوان است در آن نمود بارزی دارد. بیش از سی مورد باستان گرایی واژگانی و نحوی در آن دیده می شود. چندین ترکیب نو و چند اصطلاح محاوره ای نیز در آن وجود دارد.