نقش گلیسین و گیرنده NMDA گلوتامات در تنظیم مرکزی اخذ غذا در جوجه خروسهای گوشتی

گلیسین یک میانجی عصبی مهاری در سیستم اعصاب مرکزی است و نقش آن بر اخذ غذا در پستانداران به اثبات رسیده است.
در این پژوهش نقش گلیسین بر تنظیم مرکزی اخذ غذا در جوجه خروس های گوشتی (نژاد راس 308) مورد بررسی قرار گرفت.
این مطالعه در 6 مرحله انجام شد. در مراحل اول، دوم و سوم پژوهش، گلیسین (با دزهای nmol50، 100 و 200)، NFPS (مهار کننده ترانسپورتر گلیسین با دزهای nmol25، 50 و 100) و استریکنین هیدروکلرید (آنتاگونیست رقابتی گیرنده های پس سیناپسی گلیسین با دزهای nmol10، 50 و 250) به صورت داخل بطنی– مغزی تزریق شدند. در مراحل چهارم، پنجم و ششم تحقیق، اثر پیش تزریق nmol(NFPS100)، استریکنین nmol(250) و 5AP - DL (آنتاگونیست گیرنده های NMDA گلوتامات، nmol 5) بر اخذ غذای تجمعی ناشی از تزریق گلیسین مورد بررسی قرار گرفت. در تمام مراحل به گروه شاهد سرم فیزیولوژی استریل به صورت بطنی– مغزی تزریق شد. سپس میزان اخذ غذای تجمعی در زمان های 15، 30، 60، 120 و 180 دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد.
بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، تزریق داخل بطنی – مغزی گلیسین با دز nmol 200 به طور معنی داری اخذ غذا را کاهش داد (05/0)p< همچنین NFPS با دزهای nmol50 و 100 به صورت معنی داری اخذ غذا را افزایش داد (05/0)p<، در حالی که استریکنین اثری نداشت. علاوه بر این NFPS و 5AP - DL به صورت معنی داری اخذ غذای ناشی از گلیسین را تضعیف کردند (05/0)p<، در حالی که استریکنین اثری نداشت.
نتیجه گیری نهایی: این نتایج نشان داداثر مهاری گلیسین بر اخذ غذا در پرندگان شایدبه نقش نوروترانسمیتری آن مربوط نمی شود، بلکه به دلیل اثرات نورومدولاتوری آن است که از طریق گیرنده های NMDA گلوتامات میانجیگری می شود.