بررسی همبستگی دمای دهانی و خواب آلودگی در کارگران شیفت شب در یک صنعت شیشه سازی

شب کاری اثرات زیانباری بر سلامتی، بهره وری و ایمنی شغلی کارگران دارد. کارگران شب کار از خواب آلودگی، کاهش کارایی و اختلال خواب به دلیل عدم سازگاری ریتم سیرکادین با شب کاری شکایت دارند. این تحقیق با هدف تعیین میزان و روند خواب آلودگی در کارگران شب کار یک صنعت گرم و همبستگی آن با دمای دهانی صورت گرفت.
این مطالعه به روش توصیفی - مقطعی روی 80 نفر از کارکنان شب کار در مواجهه با گرما انجام شد. میزان خواب آلودگی افراد توسط پرسشنامه استنفورد (Stanford Sleepiness Scale) به همراه دمای دهانی در ساعت های مختلف 22-4 در دو شب متوالی سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک آزمون های آماری تی مستقل و زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت. سطح معنی داری، p<0.05 در نظر گرفته شد.
در این مطالعه یک روند خطی افزایشی در طول زمان برای شاخص خواب آلودگی مشاهده گردید (p<0.001) و میانگین دمای دهانی کارگران از ساعت 23 - 1 روند افزایشی و پس از آن روند کاهشی داشت (p<0.001). همچنین میانگین شاخص خواب آلودگی در ساعات اندازه گیری در شب دوم کمتر از شب اول بود (p<0.001)، اما میانگین دمای دهانی در شب دوم منطبق با نتایج به دست آمده از شب اول برآورد شد. با افزایش دمای دهانی در کارگران، شاخص خواب آلودگی در آنان، به طور معنی داری کاهش یافت (r=0.24، p=0.03).
طبق نتایج این مطالعه، دمای دهانی با خواب آلودگی بعد از گذشت چند ساعت مواجه شدن با گرما، دارای همبستگی معکوس است. در این مطالعه علائم خواب آلودگی به صورت ذهنی و براساس بیان خود فرد ثبت گردید، لذا پیشنهاد می شود در آینده آزمایشهای پاراکلینیکی همچون هورمونی مورد توجه قرار گیرد.