رهیافتی به اخلاق فضیلت در دینکرد ششم

اخلاق ایران باستان همواره یکی از جذاب ترین مباحث مطالعات ایران شناسان را تشکیل داده است. به دلیل اهمیت دین در دوره ساسانیان، اخلاق ایرانی نیز برجستگی بسیاری پیدا کرد و آثار اخلاقی بسیاری تدوین شد. از مطالب اخلاقی رایج در این دوره می توان به سنت اندرز و اندرزگویی اشاره داشت. اندرزنامه ها از سنخ اخلاق عملی در حوزه ایران باستان هستند که با ویژگی های خاصی، سعی دارند تا مخاطبان خود را اخلاقی بار بیاورند. از جمله کارهایی که تاکنون در این راستا کمتر به آن توجه شده است؛ تحلیل اندرزنامه در چهارچوب فلسفی و نگریستن به آنها از قاب فلسفه اخلاق است. این مقاله تلاش دارد تا رهیافتی به چگونگی اخلاق هنجاری ایران باستان باشد و نشان خواهد داد که هرچند این اخلاق با الگوی یونانی اخلاق فضیلت قرابت دارد، تمایزهایی نیز میان آن دو وجود دارد.