نقش تقوا در تعاملات اجتماعی

بر طبق تعالیم اسلام، رابطه فردبا جامعه، بر اساس پایبندی به دین و تکلیف الهی استوار است. فرد و جامعه برای تکامل پایدار، نیازمند تعامل با هم هستند هرچند از حیث نظر این دو تاحدودی دارای استقلال می باشند ولی در عمل مشخص کردن مرز استقلال این دو از یکدیگر بسیار دشوار م یباشد. هدف این پژوهش بررسی نقش تقوا در تعاملات اجتماعی م یباشد که شامل مولفه های ایجابی و سلبی م یشود. در اسلام مولفه های اجتماعی خاصی وجود دارد که از مصادیق تقوا م یباشد و در تقویت اعتماد در جامعه اسلامی سهیم اند که برخی از مه مترین این مولف ه ها عبارت اند از: امانت داری، وفای به عهد، انفاق و... که این مولفه ها روابط بین اعضای جامعه را شکل بخشیده، بنیان آن را قوام بخشیده و اعضای جامعه را به هم پیوند م یدهند و از گسست جامعه جلوگیری م یکنند. مولف ه های مذکور مولفه های ایجابی شمرده می شوند. همچنین، در قرآن و تعالیم اسلامی، به مولفه های سلبی تقوا نیز اشاره شده است که از جمله آنها می توان به رباخواری، رشو هخواری، کم فروشی... اشاره کرد. مولف ه های ایجابی به حفظ و استمرار اعتماد در جامعه اسلامی کمک کرده و مولفه های سلبی، اعتماد بین افراد جامعه را خدشه دار م یسازد. لحاظ کردن چنین مولفه ها یی در حوزه تعاملات اجتماعی، موجب مودت و رحمت، وحدت و هم بستگی، ارتقاء امنیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و در نهایت باعث رشد و کمال جامعه اسلامی م یشود.