بررسی میزان آگاهی اعضای هیئت علمی گروه های فنی و مهندسی دانشگاه های اصفهان و صنعتی اصفهان از مولفه های اساسی نوآوری برنامه ریزی درسی و میزان کاربست آنها

نوآوری آموزشی فرایند یادگیری برای اعضای هیئت علمی و دانشگاهیان است. فهم مناسب نوآوری و درک روشن برنامه درسی و آموزش از شرایط لازم برای بهبود اجرای نوآوری برنامه درسی مهندسی در عمل است. هدف این پژوهش بررسی میزان آگاهی اعضای هیئت علمی گروه های فنی و مهندسی دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه اصفهان از مولفه های نوآوری برنامه ریزی درسی(نوآوری در هدفهای آموزشی، نوآوری محتوا، نوآوری تجربه های یادگیری، شیوه های نوین تدریس و شیوه های نوین ارزشیابی) و میزان کاربست آنها بود. روش پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش اعضای هیئت علمی گروه های فنی و مهندسی دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه اصفهان بودند. در انتخاب نمونه از روش نمونه گیری طبقه بندی متناسب با حجم استفاده شد و90 نفر (20 نفر از گروه فنی مهندسی دانشگاه اصفهان و70 نفر از گروه فنی مهندسی دانشگاه صنعتی اصفهان) برای نمونه انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه محقق ساخته گردآوری و روایی آن بر اساس نظرخواهی از متخصصان محرز شد و پایایی آن نیز بر اساس ضریب آلفای کرانباخ 0/92 به دست آمد. یافته های تحقیق نشان داد که میزان آگاهی اعضای هیئت علمی دانشگاه های اصفهان و صنعتی اصفهان در خصوص نوآوری در انتخاب محتوا، روش های نوآورانه تدریس و شیوه های نوین ارزشیابی در سطح «زیاد»، میزان آگاهی آنها از انتخاب هدفهای نوآورانه، شیوه-های نوین تنظیم تجربه های یادگیری در سطح «متوسط» و میزان آگاهی آنان از کاربست نوآوری برنامه ریزی درسی کمتر از سطح متوسط است.