بررسی کاهش آستانه شنوایی و عوامل مرتبط با آن در رانندگان کامیون کرمان

آلودگی صوتی سومین آلاینده خطرناک شهرهای بزرگ و از مهمترین فاکتورهای خطر در صنعت حمل ونقل میباشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان کاهش شنوایی رانندگان کامیون و تعیین عوامل موثر بر تغییرات شنوایی این افراد طراحی و اجرا شده است.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی بصورت مقطعی در سال 1390 بر روی 150 نفر از رانندگان حرفه ای که در مرکز غربالگری بیماری های شغلی در کرمان پرونده داشتند، بصورت نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده انجام گرفت. از طریق چک لیست، اطلاعات مربوط به افراد تحت مطالعه از جمله سن، وضعیت تاهل، وضعیت نظام وظیفه، مصرف سیگار و نتیجه ادیومتری انجام شده در سال مورد بررسی، جمع آوری و بوسیله نرم افزار SPSS نسخه 18 با استفاده از آزمون های همبستگی، ANOVA، تی زوج، مک نمار و رگرسیون خطی تعدیل شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی رانندگان 10/56±43 سال بود و در تمامی فرکانس ها تفاوت معنی داری بین آستانه شنوایی در افراد با سابقه کار مختلف دیده شد. بطوری که با افزایش سابقه کار، میزان افت شنوایی افزایش می یافت. همچنین با افزایش سن نیز در همه فرکانس ها میزان افت شنوایی به طور معنی داری افزایش می یافت. کاهش شنوایی در گوش چپ در فرکانس های بالاتر از 2000 به طور معنی داری بیشتر از گوش راست بود.
گرچه افزایش سن عامل مهمی در کاهش شنوایی است، اما به تنهایی کاهش شنوایی نامتقارن در مقدار اندازه گیری شده در رانندگان را در این مطالعه توجیه نمی کند. بنظر می رسد شغل رانندگی به علت مواجهه مداوم با سروصدا باعث کاهش شنوایی رانندگان می شود.