تولید نیتریک اکسید توسط سلول های بنیادی مزانشیمال تحریک شده با زیموزان و القای آپوپتوز در سلول T توسط این سلول ها

سلول های بنیادی مزانشیمال (Mesenchymal stem cells یا MSCs) که می توان آن ها را سلول های استرومایی چند ظرفیتی مزانشیمال نامید، جمعیت ناهمگونی از سلول ها هستند که در محیط آزمایشگاهی با چسبندگی به سطوح پلاستیکی تکثیر می یابند. فعال شدن گیرنده های شبه تول (Toll-like receptors یا TLR) یکی از اولین حسگرهای ایمنی ذاتی و تنظیم کننده فعالیت های ایمونومدولاتوری MSCها است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر زیموزان بر پلاریزه شدن سلول های بنیادی به سمت فنوتیپ ضد التهابی با تولید نیتریک اکسید و القای آپوپتوز در سلول های T بود.
سوسپانسیون سلولی تهیه شده از استخوان فمور و تیبیا به مدت 24 ساعت انکوبه شد. جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی با تمایل به چسبیدن به فلاسک صورت گرفت. سلول ها پس از رسیدن به تراکم 70 درصد توسط آگونیست 2TLR (زیموزان) در دو دوز 5 و 25 میکروگرم بر میلی لیتر تیمار و سپس سلول های مجاور شده با هر دو دوز در دمای 37 درجه سانتی گراد با 5 درصد دی اکسید کربن به مدت 1 و 12 ساعت انکوبه شدند. مایع رویی سلول ها جهت اندازه گیری نیتریک اکسید جمع آوری و درصد آپوپتوز القا شده در سلول های T به روش فلوسایتومتری و رنگ آمیزی (PI/AO (Acridine orange-Propidium iodide اندازه گیری گردید.
سلول هایی که به مدت 1 ساعت با 5 میکروگرم بر میلی لیتر زیموزان انکوبه شده بودند، در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری را در القای آپوپتوز سلول های T نشان دادند (P < 0.05). همچنین افزایش معنی داری در تولید نیتریک اکسید سلول های تیمار شده با دوز فوق در مدت 12 ساعت انکوباسیون مشاهده شد (P < 0.05).
بر پایه یافته های حاصل می توان نتیجه گرفت که دوزهای مختلف، نوع آگونیست TLR و مدت زمان انکوباسیون بر میزان تولید نیتریک اکسید و القای آپوپتوز در سلول های T فعال شده تاثیرگذار است.