بررسی انطباق مسوولیت پزشک در فقه امامیه با اصل حسن نیت

اصل حسن نیت ابتدا در حقوق رومی ژرمنی ظهور و توسعه یافته است و از آنجا وارد ادبیات حقوقی در کشور ما گردیده است. حسن نیت در نظام رومی ژرمنی دارای دو مفهوم مستقل است: حسن نیت به مفهوم تصور خلاف واقع معفو و قابل حمایت و حسن نیت به مفهوم درستی و صداقت در انعقاد، اجرا و تفسیر قرارداد. به تبع این دو مفهوم، دو بعد حمایتی و الزامی اصل حسن نیت وجود دارد که هر بعد، ناظر به یک مفهوم حسن نیت است. بررسی انطباق اصل حسن نیت با فقه امامیه و اصطیاد قاعده فقهی حسن نیت، نیازمند پاسخ به سوالات متعددی است که این پژوهش صرفا به یکی از آن ها پاسخ می دهد. از جمله سوالات این است که آیا مصادیق معارض با اصل حسن نیت در فقه وجود دارد؟ برخی مساله مسوولیت پزشک در فقه امامیه را از مصادیق معارض اصل حسن نیت دانسته اند. در این پژوهش با تبیین اصل حسن نیت و مسوولیت پزشک، ثابت شد مسوولیت پزشک در فقه امامیه تنافی با اصل حسن نیت ندارد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که در روابط پزشک و بیمار به صرف این که فقدان سوء نیت پزشک ثابت شد، تعهد حسن نیت پزشک محقق نشده است. علاوه بر بحث فقهی، تغییرات تقنینی اخیر در این حوزه نیز مورد بررسی قرار گرفته است.