توسعه تولید دابل هاپلوئیدها با استفاده از کلشی سین در محیط کشت بساک برنج

در این تحقیق میزان دابل هاپلوئید شدن گیاهان حاصل از کشت بساک رقم f1 در موسسه تحقیقات برنج کشور بررسی شده است. بساک های از یک ژنوتیپ روی دو محیط کشت N6، Chu با و بدون کلشی سین (0، 20، 40 و 60 میلی گرم در لیتر)تیمار شده بودند برای 7 روز قرار داده شدندو پس از 7 روز بساک ها را از محیط کشت حاوی کلشی سین به محیط های کشت کالبوس زایی بدون کلشی سین منتقل شدند. به منظور بررسی تاثیر محیط کشت، غلظت های مختلف کلشی سین و اثرات متقابل آنها بروی کالوس زایی، باززایی و دابل هاپلوئیدی شدن در قالب آزمایش فاکتوریل کاملا تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اختلاف معنی دار بین محیط های کشت کالوس زایی برای چها صفت مورد بررسی (کالوس زایی، گیاهان سبز، گیاهان آلبینو، باززایی کل) وجود دارد اما بین محیط های کشت کالوس زایی برای صفت درصد دابل هاپلوئیدی اختلاف معنی داری وجود ندارد. اما مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن نشان داد که بهترین محیط کشت از نظر عکس العمل به تولید کالوس محیط کشت N6 (102/5) درصد و به گیاهان سبز، باززایی کل و دابل هاپلوئیدی محیط Chu (515/17، 717/22 و 411/49) درصد می باشد. بیشترین میزان دابل هاپلوئیدی در غلظت 60 میلی گرم در لیتر کلشی سین (19/68درصد) بدست آمد که با بقیه غلظت ها میزان دابل هاپلوئید شاهد(98/31 درصد) بدون کلشی سین تفاوت معنی دار داشت. همچنین محیط کشت کالوس زای Chu با غلظت 60 میلی گرم در لیتر (17/69 درصد) و محیط کشت کالوس زای N6 با غلظت 60 میلی گرم در لیتر (22/67 درصد) بیشترین درصد دابل هاپلوئیدی را دارند و محیط کشت کالوس زای N6 با غلظت 0میلی گرم در لیتر(00/30) درصد دابل هاپلوئیدی پایینی دارد، یعنی بین غلظت های مختلف در محیط های کشت کالوس زایی اختلاف معنی دار وجود دارد.