مطالعه تطبیقی روش های برآورد منطقه ای دمای بیشینه روزانه (مطالعه موردی: استان اصفهان)

تعیین توزیع منطقه ای دمای بیشینه روزانه نقش مهمی در اجرای منطقه ای مدل های اقلیم-محصول و به خصوص ارزیابی نواحی تحت تنش دمایی پوشش های گیاهی دارد. هدف تحقیق حاضر ارزیابی دقت روش های درون یابی در برآورد منطقه ای دمای بیشینه روزانه در استان اصفهان و نیز مقایسه دقت این روش ها در دوسال مختلف با تعداد ایستگاه های متفاوت و تاثیرآن در میزان دقت روش های درون یابی می باشد. در این پژوهش برای درون یابی دمای بیشینه روزانه استان اصفهان ازداده های ایستگاه های سازمان هواشناسی کشور در سال های 1992 و 2007 استفاده شد. سال 1992 با تعداد30 ایستگاه (19 ایستگاه همدیدی و11 ایستگاه اقلیم شناسی) به عنوان سال با تعداد ایستگاه کم و سال 2007 با تعداد 54 ایستگاه (31 ایستگاه همدیدی و23 ایستگاه اقلیم شناسی) به عنوان سال با تعداد ایستگاه های تقریبا دو برابر سال 1992 انتخاب شدند.جهت منطقه ای نمودن داده های نقطه ای دمای بیشینه روزانه روش های درون یابی شامل: وزنی عکس فاصله، کریجینگ، کوکریجینگ، کریجینگ-رگرسیون، روش-رگرسیون چندگانه خطی واسپیلاین بکار گرفته شد. ارزیابی نتایج درون یابی و انتخاب بهترین روش به کمک چهار آماره ریشه میانگین مربعات خطا، میانگین خطای مطلق و ضریب همبستگی انجام شد. بر اساس نتایج بدست آمده روش رگرسیون چندگانه خطی برای درون یابی داده های دمای بیشینه روزانه سال 1992 (با ریشه میانگین مربعات خطا از 41/1 تا 03/4، میانگین خطای مطلق از 98/0 تا55/2 و ضریب همبستگی از61/0 تا 95/0) و روش رگرسیون چندگانه خطی برای درون یابی داده های دمای بیشینه روزانه سال 2007 (با ریشه میانگین مربعات خطا از 99/0 تا 98/3، میانگین خطای مطلق از 77/0 تا 92/2 و ضریب همبستگی از 32/0 تا 97/0) با داشتن کمترین خطا به عنوان بهترین روش بوده وروش های کریجینگ-رگرسیون، کریجینگ،کوکریجینگ، وزنی عکس فاصله واسپیلاین در مراتب بعدی قرار گرفتند. با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه برای افزایش دقت تخمین پیشنهاد می شود نسبت به احداث ایستگاه های جدید به خصوص در مناطق با تنوع ارتفاعی، اقدام به عمل آید.