تصویر شاهد آزادی در شعر فرخی

واژگان، در بیان شاعران، در هر عصری، کارکردهای مخصوص خود را می یابند. هر تحول معنایی واژه، موجد دگرگونی طیف وسیعی از معانی پیرامون آن واژه می گردد. در بررسی واژگان «شاهد» و «آزادی» در ادبیات گذشته، در هر مورد، با تعریفی مبتنی بر ذهن و زبان شعرا و ادبای گذشته زبان فارسی مواجه هستیم. در عصر مشروطه، با دگرگونی نگرش شاعران و تغییر کارکرد شعر، طیف های کارکردی این واژگان صورتی دیگرگونه یافت. فرخی یزدی، واژه شاهد را، با تمام بار فرهنگی آن، در ادوار مختلف شعر فارسی، با آزادی در مفهوم جدید خود، ترکیب نموده است. وی با حفظ سنت شعری، آزادی را معشوق خود قرار داده است. لذا نگارندگان در این جستار برآنند تا خلاقیت شاعر در به کارگیری ترکیب این دو واژه را، در جهت بیان موضوعات شعر مشروطه، بررسی نمایند.