رد پای رئالیسم در «به کی سلام کنم؟»

در آثار اولین نسل از داستان نویسان ایرانی از جمله سیمین دانشور، بسیاری از ویژگی های مکتب رئالیسم را می توان دید. مجموعه داستان «به کی سلام کنم؟» از موفق ترین آثار این نویسنده به شمار می رود. در مقاله حاضر، بازتاب انواع رئالیسم از جمله انتقادی، نمادین و اجتماعی در دو حوزه فرم و محتوا در این مجموعه داستان بررسی شده است. ویژگی های محتوایی در دو بخش مسائل سیاسی- اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران به ویژه در دهه پنجاه و بازتاب زندگی شخصی نویسنده مورد بررسی قرار گرفته است. در حوزه فرم نیز عناصری چون شخصیت پردازی، زبان و صحنه پردازی بررسی شده است. پرداختن به فقر، خشونت، اختلاف طبقاتی، تورم و گرانی، باورهای عامیانه و خرافی از ویژگی های مکتب رئالیسم است که در مجموعه داستان «به کی سلام کنم؟» مورد توجه قرار گرفته است. هم چنین کاربرد لحن و زبان عامیانه و متناسب با طبقه اجتماعی شخصیت ها و صحنه پردازی های دقیق و واقع گرا و ارتباط آن ها با مکتب رئالیسم در این مجموعه داستان قابل توجه است. روش تحقیق در مقاله حاضر، توصیفی-تحلیلی است.