اثر اپلین ناشی از فعالیت ورزشی منظم بر دیس لیپیدمی موش های صحرایی دیابتی نوع 2

اخیرا« نقش اپلین در بهبود دیس لیپیدمی مشخص شده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر اپلین ناشی از فعالیت ورزشی منظم بر دیس لیپیدمی موش های صحرایی دیابتی نوع 2 بود.
بیست و هشت سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به 3 گروه تقسیم شدند: غیر دیابتی (9 سر)، دیابتی کنترل (9 سر) و دیابتی تمرین (10 سر). دیابت نوع 2 با تزریق نیکوتین آمید و استروپتوتوزوسین القا شد. برنامه تمرین هوازی شامل 8 هفته دویدن روی نوارگردان به طور فزاینده با سرعت 24 متر بر دقیقه، به مدت 45 دقیقه و شیب 5 درصد بود. پس از دوره تمرین، سطح پلاسمایی اپلین و چربی ها (TC، HDL-C، LDL-C، VLDL-C، TG و FFA) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده و سطح معنی داری 05/0P< در نظر گرفته شد.
در گروه دیابتی تمرین نسبت به گروه دیابتی کنترل، سطح پلاسمایی اپلین افزایش معنی داری، LDL-C، VLDL-C و TG کاهش معنی داری، TC و FFA کاهش غیر معنی داری و HDL-C افزایش غیر معنی داری یافت.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افزایش سطح اپلین پلاسما به دنبال فعالیت ورزشی منظم با مهار لیپولیز و کاهش چربی های خون می تواند دیس لیپیدمی موش های صحرایی دیابتی نوع 2 را بهبود بخشد.