نقش احتمالی ساخت پذیری سیناپسی هسته پشتی حلزونی در ایجاد وزوزهای سابجکتیو

وزوز عبارت از ایجاد نوعی حساسیت شنیداری در غیاب محرک خارجی است. از دیدگاه عصب شناسی سازوکار های عصبی متعددی در این زمینه شرح داده شده است. اغلب گزارش ها حاکی افزایش فعالیت عصبی مرکزی است که با افزایش در سرعت شلیک خود بخودی مشخص می شود. وزوز ناشی از ساخت پذیری ناهنجار و کاهش نوروترانسمیترهای آمینواسیدی مهاری در شبکه ی عصبی است. این کاهش مهار پاسخی جبرانی به کاهش ورودی آوران (در اثر آسیب شنوایی، ضربهء صوتی و...) است و منجر به افزایش سرعت شلیکهای عصبی خودبخودی خواهد شد، که عمدتا مربوط به تغییر ویژگی های پاسخی سلول های دوکی شکل(fusiform ) درهسته حلزونی پشتی ( Dorsal cochlear nucleus (DCN))است. دراین مقاله مروری سعی شده است تا نقش ساخت پذیری (plasticity ) سیناپسی در ایجاد وزوز با تکید بر نقش هسته حلزونی پشتی مورد بررسی قرار گیرد.
در این بررسی برخی مباحث مطرح شده در خصوص ساخت پذیری سیناپسی و وزوز در مقالات از بانکهای اطلاعاتی Scopus، PubMed ، Google scholar ،Science direct ازسالهای 1988 تا 2013 بررسی و موارد منطبق و در ارتباط با موضوع انتخاب شدند. .
هسته پشتی حلزونی اولین و پایین ترین سطح عصبی شنوایی است که ساخت پذیری عصبی وافزایش فعالیت عصبی به دنبال آسیبهای شنوایی در آن رخ می دهد و این زمینه را برای بروز وزوز فراهم می نماید. این به معنی عدم مشارکت مراکز دیگر نیست و بررسی ها نشان میدهند که هسته پشتی حلزونی شاید اولین ایستگاه عصبی در گیر در وزوز باشد.