بررسی رابطه معیارهای ارتباطی غیرواقعی با الگوهای ارتباطی و نقش آن ها در پیش بینی دلزدگی زناشویی زنان متقاضی طلاق

رابطه زناشویی منبع حمایت، صمیمیت و لذت انسان است و عوامل موثر در موفقیت و شکست آن مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. رابطه زناشویی منبع حمایت، صمیمیت و لذت انسان است و عوامل موثر در موفقیت و شکست آن مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه معیارهای ارتباطی غیر واقعی با الگوهای ارتباطی و نقش آن ها در پیش بینی دلزدگی زناشویی زنان متقاضی طلاق می باشد. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه زنان مراجعه کننده به شعب داد گاه های خانواده مناطق شهر تهران در سال 92 بود که به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای تعداد 188 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه های معیارهای ارتباطی ویژه (ISRS)، الگوهای ارتباطی (CPQ) و دلزدگی زناشویی (CBM). یافته ها نشان داد معیارهای ارتباطی غیر واقعی به طور معناداری با الگوهای ارتباطی دارای رابطه هستند و فقط در یک مورد رابطه معیار مرز و الگوی اجتناب متقابل معنادار نبود. همچنین معیارهای ارتباطی غیر واقعی و الگوهای ارتباطی به طور معناداری توانستند دلزدگی زناشویی را در زنان متقاضی طلاق پیش بینی کنند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که با افزایش معیارهای ارتباطی غیر واقعی به احتمال بیشتری زنان متقاضی طلاق در الگوهای ارتباطی غیر سازنده گرفتار می شوند و بر عکس. همچنین با افزایش الگوی ارتباطی سازنده متقابل در بین زنان متقاضی طلاق، آن ها دلزدگی زناشویی کمتری را تجربه می کنند. معیارهای ارتباطی غیر واقعی نیز در صورتی که افزایش یابند دلزدگی زناشویی زنان متقاضی طلاق نیز بالا می رود و برعکس.