اثر تمرین منظم شنا بر سطوح کلیوی ماتریکس متالوپروتئیناز- 2 (MMP-2) و فاکتور رشد تبدیل بتا- 1 (TGF-?1) در موش های صحرایی دیابتی شده

در مطالعات متعدد، اثرات حمایت کلیوی فعالیت ورزشی در هر دو نوع دیابت انسانی و همچنین، مدل حیوانی نفروپاتی دیابتی گزارش شده است، اما مکانیسم های دقیق تاثیر مطلوب فعالیت ورزشی بر شاخص های فیبروژنیک کلیوی به خوبی مشخص نیست. هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین تاثیر تمرین شنا بر سطوح کلیوی ماتریکس متالوپروتئیناز- 2 (Matrix metalloproteinases-2 یا MMP-2) و فاکتور رشد تبدیل بتا- 1 (Transforming growth factor-?1 یا TGF-?1) در موش های صحرایی دیابتی شده بود.
28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در چهار گروه هفت تایی «شاهد، دیابت، تمرین و دیابت- تمرین» قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (یک دوز، 90 میلی گرم بر کیلوگرم) القا شد. حیوانات با تمرین شنا به مدت 30-6 دقیقه در روز به مدت 8 هفته ورزش داده شدند و 72 ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شدند. فعالیت MMP-2 و میزان TGF-?1 کلیوی به ترتیب به روش زیموگرافی و ELISA (Enzyme-linked immunosorbent assay) تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
القای دیابت منجر به افزایش معنی دار میزان TGF-?1 (P<0/001) و کاهش فعالیت MMP-2 (P<0/001) کلیوی در مقایسه با گروه شاهد شد. علاوه بر این، 8 هفته تمرین منظم شنا با کاهش معنی داری در میزان TGF-?1 (P=0/001) و افزایش فعالیت MMP-2 (P=0/001) در رت های گروه دیابت- تمرین همراه بود.
به نظر می رسد که اثر حفاظت کلیوی تمرین منظم شنا در مقابل آسیب کلیوی ناشی از دیابت ممکن است تا حدی از طریق تنظیم مثبت فعالیت MMP-2 و کاهش میزان TGF-?1 در بافت کلیه دیابتی میانجی گری شود.