ارزیابی ویژگی های روان سنجی مقیاس حساسیت به تنبیه و حساسیت به پاداش در نمونه جمعیتی بهنجار

پژوهش حاضر به منظور بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس حساسیت به تنبیه و حساسیت به پاداش بر روی جامعه دانشجویی صورت پذیرفت. برای این منظور تعداد 368 نفر از دانشجویان دانشگاه ارومیه به صورت نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب و به مقیاس حساسیت به تنبیه و پاداش، مقیاس عاطفه مثبت و منفی و مقیاس سیستم های فعال ساز و بازداری رفتاری پاسخ دادند. پس از گردآوری داده ها، جهت تعیین ویژگی های روان سنجی مقیاس حساسیت به تنبیه و پاداش ابتدا پایایی این مقیاس از طریق ضریب آلفای کرونباخ و باز آزمایی و دو نیم سازی سنجیده، روایی ملاکی آن با مقیاس عاطفه مثبت و منفی و مقیاس سیستم های فعال ساز و بازداری رفتاری مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ساختار عاملی آن با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی ارزیابی شد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی نشان داد که مقیاس حساسیت به تنبیه و پاداش دارای دو عامل است و بررسی پایایی مقیاس با استفاده از ضرایب آلفا، باز آزمایی و دو نیم سازی نشان دهنده ثبات مقیاس بود، همچنین روایی ملاکی پرسش نامه با دیگر مقیاس ها حاکی از روایی تفکیکی و همگرایی مطلوب بود. در مجموع یافته ها نشان داد که مقیاس حساسیت به پاداش و تنبیه دارای ویژگی روان سنجی مطلوبی در نمونه جمعیتی دانشجویی و بهنجار بوده و می توان از این ابزار در مطالعات صورت گرفته در فرهنگ ایرانی استفاده کرد.