مقایسه سلوک مرغان منطق الطیر با رفتن بنی اسرائیل به میقات

رفتن برگزیدگان بنی اسرائیل به همراه پیامبرشان به کوه طور، یکی از ماجراهای این قوم در قرآن است و البته همچون دیگر موضوعات قرآنی به یقین بر ذهن و زبان فرهیختگان اهل دل، مژثر بوده است. از دیگر سو، منطق الطیر حکیم عطار نیشابوری از برترین منظومه های عرفانی ایران زمین و ادبیات فارسی به شمار می رود که طرحی از یک سلوک عارفانه به سوی سیمرغ حقیقت را در منظر ما قرار می دهد. آیا نمی توان شباهت هایی میان این دو سلوک دید؟ اگر بتوان سلوک را رفتنی برای رسیدنی دانست، میان همه سیرها و سلوک ها پیوندی برقرار است، خواه محسوس و زودیافتنی و خواه نامحسوس و دیریاب.فرضیه این نوشتار، امکان وجود ارتباطی اگرچه غریب میان این ماجرای قرآنی و داستان عرفانی است: حرکت نخبگان، رهبری آزموده، میعادی در کوه، عذرها و بهانه ها، ممات و حیاتی در انتهای مسیر یا همان فنا و بقا و نیز عرضه تجلی حق از جمله شباهت هاست؛ اگرچه تفاوت هایی هم وجود دارد. در هر صورت، هیچ اصراری بر صحت این مدعا نیست و نقد و داوری این نظریه بر عهده ارباب فکرت و اهل نظر.