نقد و نظری بر مدایح حافظ

حافظ از معدود شاعرانی است که با گذشت زمان بیشتر مورد توجه قرار گرفته و مقبولیت عام یافته است؛ به خصوص در دوران اخیر، محققان داخلی و خارجی آثار متعدد درباره جنبه های مختلف هنر او نوشته اند و صد البته شاخص ترین ویژگی شعر حافظ، جنبه عرفانی آن است. به طور طبیعی عرفان با مدح و ستایش و تملق و چاپلوسی، منافات آشکار دارد. درعین حال وجود برخی مدایح در دیوان حافظ، انکارناپذیر است که با توجه به مقام بلند معنوی شاعر، ممکن است برای بعضی ایجاد شبهه کند.
مولف در این نوشتار، به بهانه پاسخ گویی به شبهات احتمالی، سعی کرده است در حد توان، درباره مدایح حافظ، به بیان واقعیت امر و نه توجیه آن بپردازد.