برنامه درسی آموزش به کودک از منظر فیلسوفان نومفهوم گرا

هدف نوشتار حاضر بررسی برنامه درسی آموزش به کودک از منظر فیلسوفان نومفهوم گرا بوده و روش تحقیق، کیفی و از نوع تحلیلی استنتاجی است که به منظور گردآوری داده های لازم جهت پاسخگویی به سوالات پژوهش، کلیه اسناد موجود و مرتبط با موضوع، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به سوالات متن، نتایج به این شرح میباشد که از نظر فلسفه نومفهوم گرایان، کودکان بعنوان سازندگان معنا تلقی میشوند. آنها بعنوان اعضای یک گروه اجتماعی نگریسته میشوند و پرداختن به تمامی ابعاد زندگی یادگیرندگان از جمله تجارب، افکار، احساسات، رویاهای آنها و شیوه های ارتباط، ارزشگذاری و شیوه های رفتار آنها لازم است و باید فعالیتهای درون و بیرون مدرسه با هم مرتبط باشند. همچنین ایشان دانش را دارای ماهیتی چند بعدی میدانند و تمامی ابعاد را مورد سوال قرار میدهند که باعث ایجاد فرمهای جدیدی از دانش میشود؛ البته از طریق تاکید بر شکستن مرزهای دیسیپلین و ایجاد شرایطی جدید که در آن، دانش بتواند ایجاد گردد. کودکان بعنوان اعضای یک گروه اجتماعی نگریسته میشوند. اهمیت تاکید بر دانش آموزان که آموزش داده شوند تا بر جامعه تاثیر بگذارند را میتوان در آراء مربیانی نظیر پلاتو، آگوستین و دیویی نیز مشاهده کرد.