بررسی و نقد قلمرو ادله فقهی ارث خیار

قانون مدنی هر یک از خیارات را بعد از فوت مورث قابل انتقال به وارث دانسته است. این نظر، به اجماع فقی هان نیز نسبت داده شده است، اما تحقیق حاضر نشان خواهد داد که ادعای اجماعی بودن چنین حکمی، با اختلاف مشهور فقی هان در ارث خیار زوج برای زوجه، شرط برای اجنبی، حبوه برای غیر پسر بزرگ، و مجلس بیع با فوت یکی از متعاقدین متعارض است و از آنجا که طریق اصلی سنجش صحت و بطلان یک مساله فقهی، بررسی ادله آن مساله است، لذا باید قلمرو ادله فقهی به ارث رسیدن خیار بررسی شده تا موضع حقوق امامیه در ارث خیار از آن ادله تحصیل و ارائه گردد. مقاله حاضر درصدد این کار برآمده و آن را با روش استنباط از منابع معتبر حقوق امامیه و استناد به روش کتابخانه ای به انجام رسانده است و این مطلب، مهم ترین یافته تحقیق محسوب می شود.