تحلیلی درباره ماهیت روابط ایران و پاکستان(1364-1394)

پژوهش حاضر در پی آن است تا در یابد که چرا همکاری های نسبتا دیرینه جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی پاکستان در حوزه اقتصادی به درجه هم تکمیلی نرسیده و با تسری به حوزه های امنیتی، از تهدیدها و چالش های مرزی نکاسته است؟ این پرسش مبنای پژوهشی با روش علی – تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای قرار گرفته و این فرضیه طرح گردیده است که: ویژگی های دولت فرومانده و مداخله قدرت های مجاور منطقه ای و فرامنطقه ای، مهمترین عوامل عدم هم تکمیلی همکاری های اقتصادی ایران و پاکستان و سرایت آن به حوزه های امنیتی در فرو کاستن تهدیدها و چالش های مرزی بوده است. این فرضیه بر اساس نظریه ارنست هاس و در یک فرایند مقایسه ای با دو نظریه معمای امنیتی باری بوزان و معمای زندانی فیورن مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی تطبیقی موضوع پژوهش در قالب سه نظریه مهمترین شاخصه آن است.
همسایگان شرقی ایران به دلایل علقه های مشترک تاریخی، دینی، فرهنگی و...از یک سو و وضعیت خاص داخلی این کشورها از سوی دیگر، همواره چالش ها و فرصت هایی را به موازات هم، از ناحیه مرزهای شرقی متوجه ایران نموده اند.