مقایسه ی تمایز سلول های B به پلاسمابلاست در حضور محرک های Anti-human CD40 و Anti-IgM f(ab)`2 و یا لیپوپلی ساکارید (LPS) و Anti-human CD40 (در شرایط آزمایشگاه)

دگرگونی و تمایز سلول های B فعال شده به پلاسموسیت ها و همچنین، سلول های خاطره دار وابسته به پیام های حاصل از گیرنده ی سلول B می باشد. پیام های ناشی از گیرنده ی آنتی ژن و گیرنده های سیتوکاینی سطح سلول های B، سبب القای بروز عوامل رونوشت برداری خاصی می شوند که در نهایت این عوامل، تعیین کننده ی سرنوشت سلول B می باشند.
جداسازی سلول های تک هسته ای خون محیطی (Peripheral blood mononuclear cells یا PBMCs) با استفاده از گرادیان شیب غلظت و با استفاده از فایکول انجام گرفت و سپس، جداسازی سلول های B خالص با روش Magnetic-activated cell sorting (MACS) انجام شد. در مرحله ی بعد، برای تحریک و تمایز سلول های B به پلاسمابلاست ها، این سلول ها در محیط Roswell Park Memorial Institute1640 (RPMI1640) در حضور Purified anti- human CD40 antibody و Anti-IgM f(ab)`2 یا و Purified anti-human CD40 Antibody و لیپوپلی ساکارید (Lipopolysaccharides یا LPS) کشت داده و سپس، پلاسمابلاست ها با استفاده از سه نشانگر CD38+، CD27+ و IgM- به روش فلوسایتومتری ارزیابی شد.
در محیط In vitro، با تحریک دایمی لنفوسیت های B از طریق Cross-link کردن گیرنده ی آن ها (B cell receptor یا BCR) و تحریک با Anti-human CD40 antibody و Anti-IgM f(ab)`2 و یا Anti-CD40 و LPS اغلب سلول های B زنده مانده بودند و حتی تمایز آن ها به رده ی دیگری از سلول های B (پلاسمابلاست های CD38+، CD27+ و IgM-) مشاهده شد. از نظر آماری، تفاوت معنی داری در بیان نشانگرهای پلاسمابلاستی در سطح سلول ها در هر دو حالت تحریکی مشاهده نشد.
سلول های B این توانایی را دارند که در شرایط کشت In vitro و تحریک با محرک های متفاوت، همانند محیط In vivo به رده ی سلولی پلاسمابلاست تمایز یابند. با این وجود، برای دستیابی به بهترین شرایط جهت تمایز سلول های B، عواملی نظیر ماهیت تحریک، مدت زمان تحریک و استفاده از محرک های متفاوت که نقش مهمی دارند، باید مد نظر قرار گیرند.