پیش بینی دینداری دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بر اساس خودکارآمدی الگوبرداری معنوی، ادراک از دینداری والدین و ویژگی های شخصیتی

این پژوهش با هدف بررسی نقش خودکارآمدی الگوبرداری معنوی، ادراک از دینداری والدین و ویژگی های شخصیتی در پیش بینی دینداری دانشجویان صورت گرفت. جامعه آماری کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال تحصیلی 95-1394 بود. نمونه شامل 200 نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها مقیاس های جهت گیری مذهبی با تکیه بر اسلام (آذربایجانی، 1382)، خودکارآمدی الگوبرداری معنوی (اومان و دیگران، 2012) و پرسشنامه شخصیت هگزاکو (اشتن و لی، 2009) توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. اطلاعات به دست آمده از طریق رگرسیون چندگانه به روش گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که دینداری توسط سه متغیر خودکارآمدی الگوبرداری معنوی، ادراک از دینداری والدین و ویژگی های شخصیتی (صداقت-فروتنی و وظیفه شناسی) قابل پیش بینی است (01/0 p<). والدین دیندار از یک سو با پرورش ویژگی های شخصیتی مورد توصیه دین در فرزندان و از سویی دیگر با تقویت خودکارآمدی فرزندان در الگوبرداری معنوی از والدین و سایر الگوهای مذهبی، مسیر دینداری را برای آن ها هموار می سازند.