اثر محافظتی وکمک درمانی کورکومین در استرس مزمن القا شده بر بافت بیضه و هورمون های تولید مثلی در موش صحرایی نر

 مواجه شدن طولانی مدت با استرس مزمن منجر به اختلال در سیستم تولید مثل می شود. استرس یکی از عوامل پایه ناباروری  در  مردان  محسوب می شود. کورکومین به عنوان یکی از مواد موثره موجود در ریشه زردچوبه دارای طیف گسترده ای از فعالیت بیولوژیکی و دارویی می باشد.

 هدف از این مطالعه بررسی اثر کورکومین بر بافت بیضه و هورمون های تولیدمثلی در موش های صحرایی مواجه شده با استرس مزمن می باشد.

 مطالعه تجربی بر روی 21 موش صحرایی نر بالغ نژاد Sprague-Dawley انجام گرفت. حیوانات به سه دسته کنترل، استرس مزمن و کورکومین+ استرس مزمن (کورکومین 100 میلی گرم بر کیلو گرم وزن موش حل شده در 5/0 میلی لیتر روغن زیتون) تقسیم شدند (هر گروه 7 موش). همه حیوانات در گروه های کنترل، استرس مزمن، استرس مزمن+ کورکومین پس از 15 روز قربانی شدند. میزان هورمون های تستوسترون ،LH و FSH و آسیب های بافت بیضه ارزیابی شد.

 تغییرات معناداری در میزان هورمون های تستوسترون، LH، FSH و تغییرات اپوپتوزی بافت بیضه در گروه استرس مزمن در مقایسه با گروه کنترل 02/0=p مشاهده گردید. در گروه درمانی استرس به همراه کورکومین تغییرات با تعدیل همراه و نسبت به گروه استرس کمتر مشاهده شد 02/0=p.

 به نظر می رسد کورکومین می تواند اثرات محافظتی و کمک درمانی در سیستم تولیدمثلی داشته و عملکرد خود را با تعدیل اثر مخرب استرس مزمن، با تنظیم هورمون های حاصل از استرس و هورمون های تولیدمثلی انجام دهد.