سیاست خارجی ایران در دوره نخست وزیری هویدا

رفتار سیاست خارجی، واکنشی به محرک های داخلی و خارجی است که به صورت حلقه های یک زنجیر با هم ارتباط دارند. به سبب متغیرهای گوناگون و موثر در روند تصمیم گیری، نمی توان رفتار سیاست خارجی کشورها را به یکدیگر تعمیم داد. در تحلیل تصمیم های سیاست خارجی ایران، از مدل پیش نظریه جیمز روزنا، به سبب توجه همزمان به دو سطح خرد و کلان بهره گرفته شده است تا هم ساختارهای داخلی موثر در تصمیم گیری و هم تاثیر متغیر نظام بین الملل بر روند تصمیم گیری ها بررسی و مشخص شود. بنابر این پژوهش، تصمیم ها در سیاست خارجی ایران در دوره نخست وزیری امیرعباس هویدا، میان سال های 1356- 1343ش. بیشترین تاثیر از آن متغیر فرد و متغیر نظام بین الملل بوده و متغیر دولتی یا بوروکراتیک، متغیر نقش و متغیر اجتماعی کمترین تاثیر را داشته اند.