تعیین ابعاد سازگاری زناشویی در زوج های ایرانی: یک مطالعه کیفی

سازگاری زناشویی حالتی از تطابق در رابطه همسری است که طی آن زوجین به مقتضیات رابطه، واکنش سازنده نشان می دهند. موفقیت زندگی زوجین وابسته به موفقیت آن ها در سازگاری زناشویی بوده و ناسازگاری منجر به تنش می گردد. هدف این مطالعه تعیین ابعاد سازگاری زناشویی در زوج های ایرانی بود.
مطالعه به روش کیفی بین سال های 1395-1394 انجام شد. شرکت کنندگان شامل 17 زن و شوهر مراجعه کننده به مرکز مشاوره یاوران رشد تبریز بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها به صورت مصاحبه نیمه ساختاریافته، گردآوری شدند. متون مصاحبه و یادداشت های میدانی با روش تحلیل محتوی کیفی سنتی در مدت 16 ماه مورد تحلیل مضمون قرار گرفت.
تحلیل داده ها منجر به استخراج 643 کد باز، 196 مفهوم اولیه، 31 مفهوم متمرکز، 13 مضمون فرعی و 4 مضمون (مسئولیت پذیری، تفاهم، ساختار ارتباطی و حل تعارض) به عنوان ابعاد سازگاری زناشویی زوج های ایرانی گردید.
سازگاری زناشویی زوج های ایرانی را می توان بر اساس مسئولیت پذیری (تعهد، بهسازی زندگی)،تفاهم (ارزیابی واقع بینانه، پذیرش، همدلی، تصمیم گیری مشارکتی، توافق)، ساختار ارتباطی (رابطه برابر، سلسله مراتب متعادل، حفظ مرزها) و تعارض (مدارا، حل تعارض جرات مندانه، ترک پرخاشگری) توصیف نمود؛ که در ارزیابی زوج ها می تواند به کار گرفته شود.