تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتی-هوازی) شخصی سازی شده بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع2

ورزش یک جزء مهم از سلامتی و یک شیوه جدایی ناپذیر برای مدیریت بیماران دیابتی نوع 2 است. لذا هدف این پژوهش تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات شخصی سازی شده ترکیبی و تناوبی سرعتی شدید بر میزان هموگلوبین A1c و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع 2 بود.
در این تحقیق نیمه تجربی 52 نفر از زنان دیابتی نوع 2 بر اساس مقادیر هموگلوبین A1c در سه گروه تمرین: ترکیبی، تناوبی و کنترل قرار گرفتند. گروه ترکیبی دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با 70 درصد یک تکرار بیشینه و تمرین هوازی با 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب و یک جلسه در هفته تمرین هوازی انجام دادند. گروه تناوبی سه جلسه در هفته 4 تا10 تکرار آزمون وینگیت 30 ثانیه ای بر روی ارگومتر را با حداکثر تلاش انجام دادند. سطوح شاخص های هموگلوبین A1c،گلوکز ناشتا و انسولین اندازه گیری شد. آزمون های t وابسته، تحلیل کوواریانس و LSD برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده گردیدند.
هموگلوبین A1c در گروه تناوبی (002/0p=) و در گروه ترکیبی (006/0p=) کاهش معنی داری داشت. کاهش میزان گلوکز ناشتا در گروه تناوبی معنی داری بود (001/0p<). انسولین سرم در گروه تناوبی (001/0p<) و ترکیبی (001/0p=) افزایش یافت. تفاوت شاخص مقاومت به انسولین در گروه تناوبی (001/0p<) و ترکیبی (008/0p=) معنی دار بود. مقادیر مقاومت به انسولین (008/0p=) و انسولین (036/0p=) تفاوت معنی داری بین گروه ها نشان داد.
تمرینات شخصی سازی شده، مستقل از نوع و روش انجام می توانند اثرات مثبتی بر ترکیب بدن وکنترل قندخون زنان دیابتی نوع 2 داشته باشند.