اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش نابهنجاری های رفتاری و عاطفی دانش آموزان دبستانی پسر کم توان ذهنی شهر کرمانشاه

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش نابهنجاری های رفتاری و عاطفی دانش آموزان دبستانی پسر کم توان ذهنی در شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 96-1395 انجام گرفت.
روش پژوهش نیمه آزمایشی با روش پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایشی و گروه گواه و جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر دوره ابتدایی مدارس استثنایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 96-1395 می باشد. در این پژوهش 30 دانش آموز با توجه به سن و نمرات هوش آن ها همتا سازی شدند. به این صورت که دانش آموزانی با هوشبهر 70-55 و سنین مشابه (دامنه سنی 7 تا 9 سال ) انتخاب شدند. پس از همتا سازی به صورت تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی نیز در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. 12جلسه آموزش مهارت های اجتماعی هفته ای دوبار به مدت 40 دقیقه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و مشارکت کنندگان گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند.
تحلیل یافته ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مستقل نشان دادکه آموزش مهارت های اجتماعی باعث کاهش نابهنجاری های رفتاری و عاطفی دانش آموزان کم توان ذهنی شده است. مهم ترین نتایج این پژوهش، موثر بودن مهارت های اجتماعی و مفید بودن آن در کاهش نابهنجاری های رفتاری و عاطفی رشد این کودکان می باشد.
از این رو می توان نتیجه گرفت آموزش مهارت های اجتماعی، در کاهش نابهنجاری های رفتاری و عاطفی دانش آموزان دبستانی پسر کم توان ذهنی موثر بوده است.