ارایه الگویی جهت بسط مفهومی سایش اجتماعی پرستاران و ارزیابی آن

در سالهای اخیر پژوهشگران حوزه علوم رفتاری به یکی از عارضه ها و نقاط تاریک نظام ارتباطات سازمانی اشاره داشته اند و از آن به عنوان سایش اجتماعی نام می برند. عارضه مذکور در سازمانهایی که تراکم و حجم تعاملات بالا است می تواند تبعات بیشتری داشته باشد . سایش اجتماعی همه رفتارهای منفی و تحلیل برنده ای است که در طول زمان کاری از سوی متعاملین بر وی وارد می شود و باعث تضعیف توانایی ها ، تحلیل روندگی شخص می گردد .پرستاران با توجه به حجم تعاملات اجباری با بیماران، همراهان بیمار، پزشکان ، همکاران پرستار ،همکاران بهیار، سرپرستاران، خدمه و انتظامات، همکاران صفی آزمایشگاه و همکاران ستادی و اداری به عنوان متعاملین امکان تحلیل رفتن و سایش اجتماعی بیشتری دارند، اما در این پژوهش آن نوع تعاملاتی که جنبه اثرگذارتری دارد مورد توجه قرار گرفت .
پژوهش در نظر دارد تا به ارایه الگویی جهت بسط مفهومی سایش اجتماعی برای پرستاران و شناسایی ابعاد و مولفه های و شاخص های این مفهوم بپردازد.این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی است، پژوهش برحسب هدف، توسعه ای – کاربردی و برحسب روش، اکتشافی که بر حسب زمان جمع آوری داده ها از نوع پژوهش های طولی و با استفاده از روش دلفی و با آزمون سازگاری کندال ، میزان کفایت نظری انجام تحلیل شد . جامعه آماری این پژوهش خبرگان امر پرستاری بودند که بصورت غیر احتمالی و قطعی انتخاب شده اند.
در این پژوهش از طریق بهره گیری از روش دلفی و نظر 12 نفر خبره بدست آمد برای مفهوم سایش اجتماعی پرستاران 7 بعد و 21 مولفه و 49 شاخص در سطح معناداری 01/0>P شناسایی شد.
با استفاده از مدل بدست آمده می توان به بسط مفهومی سایش اجتماعی در حرفه پرستاری پرداخت و همچنین یک نظام ارزیابی جهت میزان سایش اجتماعی برای هر پرستار و در هر بخش را مورد سنجش و محاسبه قرار داد.