اصول و روش های احیاء فطرت از منظر قرآن کریم

از منظر تعالیم وحیانی اسلام، انسان ها با وجود تمامی تفاوتها و تمایزات بر مبنای فطرت پاک و سلیم، آفریده شده اند. ویژگی های فطری، مستمر و جاودان است ازین رو تغییر و تبدیل نمییابد؛ اما از راه های مختلف، ممکن است به آفت های متعددی مبتلا و در نهایت خاموش، مستور و مدسوس شود. به دلیل جایگاه مهم فطرت در تربیت (به ویژه در تربیت اسلامی) این مقاله با هدف ارائه تحلیلی تربیتی، سعی دارد با استفاده از آیات قرآنی، به استنباط آن دسته از اصول و روش های تربیتی بپردازد که زمینه رهایی فطرت از آفات را فراهم می آورد.
روش تحقیق: این تحقیق با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با نظر به آیات قرآن کریم بهعنوان گزاره های مبنایی و با تحلیل آیات، به استنباط اصول و روش هایی برای حفظ پویایی فطرت پرداخته و اصول و روش هایی را که عنایت به آنها در تربیت می تواند فطرت را بهطور فعال به صحنه زندگی بازگرداند بیان کرده است.
یافته ها و نهاد تعلیم و تربیت متولی فراهم آوردن زمینه مساعد برای بارور شدن توانمندی های ذاتی افراد به شکلی متعادل و هماهنگ است. تحقق این امر، وابسته به شناخت و توجه به ویژگی های انسان، جایگاه او در عالم هستی، غایت تربیت، طراحی و گزینش روش ها، تدوین برنامه ها و محتوای مناسب و نیز توجه به ضرورت فراهم آوردن شرایط فردی و موقعیت های اجتماعی به نحو مقتضی است. اگرچه فطرت، درونیترین و فردیترین ویژگی انسان است اما حیات و ظهور آن تنها درگرو تلاش و تمایل خود فرد نیست؛ زیرا آدمی در جمع متولد می شود و در جمع رشد میکند؛ تاثیرپذیر و تاثیرگذار است؛ ازاین رو فطرتها در پیوند و ارتباط با یکدیگر زمینه رشد می یابند و مستحکم میشوند. به این منظور لازم است با اتخاذ شیوه ها و روش های متناسب، حصول هدف غایی تربیت که دستیابی به کمال و سعادت انسانی است، تسهیل شود.