بررسی اثر نانوذرات میسلی حاوی کورکومین بر جدایه های سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به سیپروفلوکساسین و بر بیان ژن های mexC و mexD

سودوموناس آئروژینوزا یک باکتری گرم منفی و فرصت طلب است که علت اصلی عفونت های بیمارستانی مانند سوختگی شدید می باشد. کورکومین جزء اصلی گیاه زردچوبه (Curcuma longa)است که دارای اثرات ضد سرطانی و ضد التهابی است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر ضد باکتریایی کورکومین در سودوموناس آئروژینوزا از طریق بیان mexC و mexD بود.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، سویه های سودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان ها و آزمایشگاه های استان گیلان تهیه شد.
پس از تست آنتی بیوگرام و آزمایش MIC، چهار جدایه مقاوم به سیپروفلوکساسین با استفاده از سیپروفلوکساسین به تنهایی (MIC2/1) (نمونه کنترل) و در ترکیب با کورکومین انکپسوله در نانوذرات میسلی (نمونه تست) تیمار شدند. پس از 24 ساعت، استخراج RNA و سنتز cDNA انجام شد. سپس بیان ژن های mexC وmexD با استفاده از روش Real-Time PCR در سلول های تحت تیمار با کورکومین و بدون تیمار مورد ارزیابی قرار گرفت.
این مطالعه نشان داد که ترکیب سیپروفلوکساسین (MIC2/1) با کورکومین انکپسوله در نانوذرات میسلی باعث مهار رشد تقریبا 50 درصدی در سودوموناس آئروژینوزا می شود. در سلول های تیمار شده با کورکومین و سیپروفلوکساسین در مقایسه با سلول های تیمار شده با سیپروفلوکساسین به تنهایی، ژن های mexCو mexD به میزان 65/0< و 1/0< به ترتیب در سه جدایه و چهار جدایه کاهش بیان معنی دار (05/0> p) داشتند.
نتایج ما نشان داد که کورکومین انکپسوله در نانوذرات میسلی همراه با غلظت MIC2/1 سیپروفلوکساسین موجب مهار رشد سودوموناس آئروژینوزا از طریق کاهش بیان ژن های mexC و mexD می شود.