اثر سه هفته تمرین رکاب زدن با و بدون انسداد عروق بر غلظت پلاسمایی آیریزین و PGC-1α مردان سالم

هدف این تحقیق، بررسی تعیین اثر سه هفته تمرین رکاب زدن با و بدون انسداد عروق بر غلظت پلاسمایی آیریزین و PGC-1α مردان سالم بود. 24 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به سه گروه (8 نفری) رکاب زدن همراه با انسداد عروق پا، رکاب زدن بدون انسداد و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 3 وهله سه دقیقه ای رکاب زدن با شدت 50 درصد حداکثر وات (Wmax) با 30 ثانیه استراحت بین هر وهله، به مدت 3 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین بود. داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته و آنالیز واریانس یکطرفه در سطح 05/0P≤ تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد بین مقادیر آیریزین پیش آزمون و پس آزمون سازگاری گروه انسداد (001/0=P) و بدون انسداد (011/0=P) تفاوت معنا داری وجود دارد، اما بین مقادیر آیریزین پیش آزمون و پس آزمون سازگاری گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/>P). همچنین، بین مقادیر PGC-1α پیش آزمون و پس آزمون سازگاری گروه انسداد (001/0=P) و بدون انسداد (04/0=P) تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>P)، اما بین پیش آزمون و پس آزمون مقادیر PGC-1α سازگاری گروه کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت (05/> P). با توجه به یافته های تحقیق حاضر به نظر می رسد هر دو نوع تمرین آثار سودمندی بر عوامل درگیر در متابولیسم انرژی در افراد فعال دارند و بین اثر دو نوع تمرین تفاوتی وجود ندارد.