همراهی تغییر سطح نشان های هیستونی H3K9ac و H3K9me2 در ناحیه ی تنظیمی ژن های ترانزیشن پروتئین و پروتامین با نقص اسپرماتوژنز

اسپرماتوژنز موفق نیازمند مجموعه ای از وقایع اپی ژنتیکی بسیار کنترل شده است که به فشردگی کروماتین اسپرم ختم می شود. طی این وقایع اپی ژنتیکی، بیان ترانزیشن پروتئین ها (Transition nuclear proteins یا TNPs) و پروتامین ها (Protamines یا PRMs) افزایش می یابد تا جانشین هیستون ها شوند. بسیاری از عوامل اپی ژنتیکی در تنظیم بیان این ژن ها موثرند. بنابراین، بررسی تغییرات هیستونی مثل H3K9ac و H3K9me2 به عنوان یک ابزار قدرتمند در تنظیم ژن های یاد شده می تواند درک بهتری از مکانیسم های مولکولی ناباروری فراهم کند.
به این منظور، پس از تایید کمیته ی اخلاق در پژوهش پژوهشگاه رویان، از 60 بیمار آزواسپرم مراجعه کننده به پژوهشگاه رویان رضایت نامه گرفته شد. سپس، بر اساس نتایج اسپرموگرام و داده های پاتولوژی، بیماران به سه گروه توقف کامل بلوغ اسپرم، سلول سرتولی تنها و اسپرماتوژنز کم به عنوان شاهد مثبت تقسیم شدند. بیان ژن های ترانزیشن پروتئین و پروتامین با استفاده از روش Quantitative reverse transcription-Polymerase chain reaction (qRT-PCR) بررسی شد. همچنین، Chromatin immunopercipitation (ChIP) همراه با Real-time PCR برای بررسی میزان حضور H3K9ac و H3K9me2 در ناحیه ی تنظیمی ژن های پیش گفته انجام شد.
نتایج کاهش معنی داری در بیان ژن های ترانزیشن پروتئین و پروتامین در دو گروه توقف کامل بلوغ اسپرم و سلول سرتولی تنها در مقایسه با گروه شاهد نشان داد. این داده ها، با نتایج ChIP هم خوانی داشت؛ به طوری که در ناحیه ی تنظیمی ژن های پیش گفته در دو گروه دارای نقص اسپرماتوژنز در مقایسه با شاهد، کاهش حضور H3K9ac (نشان فعال کننده) و افزایش حضور H3K9me2 (نشان سرکوبگر) دیده شد.
این یافته ها به ارتباط معنی دار تغییرات هیستونی با تغییر بیان ژن های دخیل در فشرده سازی کروماتین اسپرم و نقص اسپرماتوژنز در ناباروری مردان اشاره دارد.