تحلیل جامعه شناختی اثر رفتارهای اخلاقی و شیوه های اعمال قدرت مربیان بر رفتارها و میزان خطرپذیری رزمی کاران با توجه به نقش میانجی رابطه مربی و ورزشکار

این پژوهش با هدف بررسی اثر رفتارهای اخلاقی و شیوه های اعمال قدرت مربیان بر رفتارها و میزان خطرپذیری نوجوانان رزمی کار با توجه به نقش میانجی رابطه مربی و ورزشکار بود. شرکت کنندگان این پژوهش را 304 نفر از رزمی کاران نوجوان با دامنه سنی 14 تا 16 سال تشکیل می دادند که به روش هدفمند و در دسترس از باشگاه های شهر نجف آباد انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس رفتار مربیگری مرتبط با اخلاق ورزشکاری بولتر و ویس، شیوه های اعمال قدرت مربیان سوسمان و دیپ، رفتارهای اجتماعی و ضداجتماعی در ورزش کاوسانو و بوردلی، خطرپذیری نوجوانان ایران زاده محمدی و همکاران و رابطه مربی و ورزشکار جوویت و نتومانیس بودند. نتایج حاصل از الگوسازی معادله ساختاری نشان داد که مدل تاثیر رفتار اخلاقی مربی و اعمال قدرت بر خطر پذیری و رفتار های اجتماعی و ضد اجتماعی نوجوانان رزمی کار با میانجی گری کیفیت ارتباط مربی و ورزشکار از برازش مطلوب برخوردار است. نتایح نشان داد که رفتار اخلاقی مربی هم بر خطر پذیری نوجوانان و هم بر رفتارهای اجتماعی آن ها تاثیر دارد و با وارد شدن کیفیت ارتباط مربی این تاثیر بیشتر می شود. شیوه های اعمال قدرت مربی اثر مستقیم بر رفتار و خطرپذیری رزمی کاران ندارد اما به صورت غیر مستقیم با میانجیگری رابطه مربی و ورزشکار بر رفتار و خطرپذیری رزمی کاران اثر می گذارد. بنابراین نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که رابطه مربی و ورزشکار متغیر واسطه ای در رابطه بین رفتار اخلاقی و شیوه اعمال قدرت مربی بر رفتارها و میزان خطرپذیری رزمی کاران است.