حفظ تنوع زیستی یا زیست فناوری: اولویت امروز ایران چیست؟
امروزه، بحثهای فراوانی در محافل علمی و محیط زیستی دنیا درباره بودن یا نبودن محصولهای تراریخت در سبد غذایی انسان وجود دارد. هر کسی استدلال خود را دارد و عبارتهایی چون بیدانشی، بیمسیولیتی، احساساتی و شعاری بودن، سودجویی، مافیا و حتی به تازگی تروریستی هم وارد این ادبیات شده است. نگارندگان این مقاله در جایگاه زیستشناس، حامی دستاوردهای بشری در حوزه علم هستند و به منزله متخصص تنوع زیستی و فعال محیط زیست به شدت از تخریب طبیعت و روند برگشتناپذیر آن نگران هستند. از طرفی زندگی بسیاری از موجودهای کره زمین که تنها سیاره سبز است به دلیل افزایش گرمای جهانی و گسترش بیابانها و به هم خوردن تعادلهای بومنظامهای طبیعی در خطر نابودی است. پرسشی که باید به آن پاسخ داده شود این است که اولویت امروز ایران چیست؟ با نگاهی به وضعیت محیط زیست در ایران ملاحظه میکنید که با مصرف بیرویه ذخیرههای آبی و خشکاندن بیشتر تالابها و رودخانهها، تخریب مراتع و فرسایش خاک و نابودی جنگلها رکوردهای جهانی در چند دهه اخیر شکسته شده است. کشوری که همیشه به دلیل تنوع آب و هوایی بر پایه خرده اقلیمها توانسته داشتههای تنوع زیستی بومی و زراعی خود را به صورت "باقیمانده"، "پناهنده" یا "جداشده" حفظ کند با یکسانسازی در الگوهای توسعهای، زندگی و کشاورزی به سمت بیهویتی زیستی – تاریخی کشانده شده است. این در حالی است که با ارزشترین ذخیرههای ژنتیکی این کشور به سرعت در حال انقراض است. بنابراین باید بر پایه دانش، اخلاق و قانون به این روند مخرب پایان داد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.