خنثی نمودن اثرات بیوشیمایی نانوذره آهن در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) با استفاده از پروبیوتیک لاکتوباسیلوس Lactobacillus))

وجود آلاینده های نوظهور نانوذرات در بدنه های آبی باعث پاسخ استرس در آبزیان و بخصوص ماهی ها می شود که نهایتا بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثر-گذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی در آنها می شود. از این رو استفاده از محرک های ایمنی نظیر پروبیوتیک ها بسیار ضروری به نظر می رسد. تعداد 250 بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در سه دسته ماهیان بدون پروبیوتیک و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح A (106) و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح B (107) تقسیم شدند. سپس به هرکدام از گروه ها 50 درصدغلظت کشنده نانو آهن به مدت ده روز اضافه شد. سپس پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون با استفاده از دستگاه الایزا، دستگاه سیسمکس و کیت های تجاری اندازه گیری شد. پروبیوتیک به تنهایی اثر معنی داری بر گلوکز، بیلی روبین دایرکت و بیلی روبین کل نداشت (05/0≤ P) ، ولی بر پروتئین تاثیر معنی داری داشت و منجر به کاهش این شاخص گردید. تیمار تحت کشنده نانوآهن باعث افزایش پروتئین وکاهش بیلی روبین دایرکت و بیلی روبین کل گردید (05/0>P) ، ولی بر گلوگز تاثیری معنی داری نداشت. همچنین استفاده ترکیبی پروبیوتیک و نانوآهن باعث کاهش شدید بیلی روبین دایرکت و بیلی روبین کل و باعث افزایش پروتئین گردید (05/0>P) ، ولی بر شاخص گلوکز تاثیر معنی داری نداشت (05/0≤ P). بطور کلی ترکیب پروبیوتیک و نانوآهن منجر به تعدیل پروتئین گردید و اثرات افزایشی نانوآهن بر این شاخص را کاهش داد. ولی در مورد سه شاخص گلوکز ، بیلی روبین کل و دایرکت، پروبیوتیک اثر معنی داری نداشت