تاثیر تشنج در دوران بارداری بر رفتار تشنجی القاشده با پنتیلن تتراوزل و سطوح سرمی GDNF در زاده های نر بزرگسال موش سوری

صرع یک اختلال عصبی -رشدی است و فاکتورهای قبل از تولد تاثیر قابل توجهی بر رشد سیستم عصبی در موالید دارند. بنابراین تحقیق حاضر به بررسی تاثیر تشنج در دوران بارداری بر رفتار تشنجی القاشده با پنتیلن تترازول در زاده های نر بزرگسال طراحی شد. پس از بارداری موش ها به صورت: الف- گروه کنترل منفی ب- گروه تشنج، القای تشنج بین روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری با تزریق پنتیلن تترازول ج- گروه شم، دریافت کننده نرمال سالین به صورت درون صفاقی در روزهای چهاردهم تا نوزدهم بارداری و د- گروه کنترل، موش های باردار بدون تزریق در طی بارداری طبقه بندی شدند. در روز 95 پس از تولد، سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از گلیا و پتانسیل تشنج پذیری با پنتیلن تترازول در زاده های نر همه گروه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از گلیا و شدت تشنج زاده های موش سوری در گروه تشنج به صورت معنی داری از زاده های نر در سایر گروه ها بیشتر می باشد. یافته های حاضر نشان داد که تشنج در دوران بارداری ممکن است به واسطه افزایش سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از گلیا سبب افزایش پتانسیل تشنج پذیری در زاده های نر شود.