روند پژوهی مداخلات نظامی ترکیه در سوریه پس از 2011

با آغاز جنگ داخلی و آنارشی در سوریه حزب اتحاد دموکراتیک به عنوان شاخه غیررسمی پ.ک.ک طی توافق با دولت مرکزی سوریه کنترل بخش زیادی از استان حسکه و بخش هایی از استان های رقه و حلب در شمال سوریه را در اختیار گرفت. این روند به یک تهدید امنیتی جدی برای ترکیه تبدیل شد و در نتیجه تلاش برای مهار آن را آغاز نمود. ترکیه تلاش کرد تا به شکل غیرمستقیم موازنه قدرت را ضرر حزب تغییر دهد و ساختارهای ایجاد شده در شمال سوریه را از بین ببرد، اما این روند به دلیل نفوذ زیاد حزب اتحاد دموکراتیک در شمال سوریه و پشتیبانی دولت مرکزی با شکست روبرو شد. پس از تشکیل ائتلاف عزم ذاتی و هم پیمانی حزب اتحاد دموکراتیک با آمریکا، خطر توسعه نفوذ پ.ک.ک در شمال سوریه به شکل مضاعفی از سوی ترکیه احساس شد که نتیجه آن مداخله مستقیم ترکیه به واسطه به کارگیری ساز و کارهای نظامی برای مهار تهدید بود. بنابراین سوال اصلی مقاله حول این محور شکل می گیرد که محتمل ترین سناریوی متاثر از مداخلات نظامی ترکیه در شمال سوریه چیست؟ مقاله پیش رو بر این فرضیه استوار است که ترکیه به دلیل عدم برخورداری از پشتیبانی حقوقی و بین المللی در نهایت پس از بازگشت تدریجی اقتدار دولت مرکزی، مجبور به ترک مناطق تحت کنترل در شمال سوریه خواهد شد. در این مقاله تلاش بر این است تا با استفاده از روش تجزیه و تحلیل روند محتمل ترین سناریو درباره استقرار نظم سیاسی آینده در شمال سوریه را استخراج نماید.