بررسی میزان اشعه ی دریافتی در بیماران دچار ترومای بستری در شهر اصفهان

 امروزه، یافته های رادیولوژی در واحد اورژانس، کمک زیادی به تشخیص قطعی بیماران دچار تروما می کند. از طرفی، درخواست های رادیولوژی برای این بیماران، بسیار زیاد است. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی میزان اشعه ی دریافتی در بیماران دچار تروما در حین 48 ساعت ابتدای بستری انجام شد. در این مطالعه ی مقطعی، 200 بیمار که در سال های 97-1396 به علت تروما به واحد اورژانس بیمارستان الزهرا (س) مراجعه کردند، از لحاظ نوع و میزان اشعه، مورد مطالعه قرار گرفتند. در مورد هر بیمار، داده ها شامل تعداد موارد رادیوگرافی و سی تی اسکن انجام شده در بازه ی زمانی 48 ساعت اول جمع آوری شد. میزان اشعه ی ناشی از هر رادیوگرافی و سی تی اسکن بر اساس میلی سیورت (mSv) ثبت شد. میانگین کل موارد رادیوگرافی و سی تی اسکن درخواستی در بیماران به ترتیب 93/1 ± 96/5 و 51/0 ± 05/1 بود. بیشترین میانگین اشعه ی دریافتی ناشی از رادیولوژی در بیماران در کل ستون فقرات بود و همچنین، بیشترین میانگین اشعه ی دریافتی ناشی از سی تی اسکن در بیماران ناشی از سی تی اسکن توراسیک و ستون فقرات بود. میانگین کل اشعه ی دریافتی ناشی از رادیولوژی و سی تی اسکن به ترتیب 34/0 ± 57/0 و 28/2 ± 90/4 میلی سیورت بود. همچنین، میانگین کل اشعه ی دریافتی در بیماران، 62/2 ± 38/5 میلی سیورت بود. میانگین اشعه ی دریافتی در مردان به صورت معنی داری بیشتر از زنان بود (001/0 > P). با توجه به عوارض زیاد انجام اقدامات تصویربرداری، می توان با بررسی ضرورت انجام روش های تشخیصی مبتنی بر اشعه، از انجام موارد غیر ضروری اجتناب نمود و از این طریق، موجبات کاهش هزینه ی بیمار و بیمارستان و نیز عوارض جسمانی وارد شده به بیمار و کادر درمان را فراهم کرد.