تاثیر رژیم کنترل تسلیحات هسته ای و خلع سلاح بر امنیت ملی و توان بازدارندگی (مطالعه موردی ایران)

با پیدایش و کشف انرژی هسته ای، مناسبات بین المللی که از قرون گذشته در چارچوب سنتی جنگ و صلح تعریف میگردید، وارد عرصه جدیدی شد و بالطبع با توجه به اینکه مناسبات بین المللی، با نظر به رشد روز افزون تکنولوژی، ارتباطات، وابستگی متقابل و اخیرا با توجه به غالب شدن گفتمان جهانی شدن بر عرصه نظام بین الملل، ضرورت قانونمندی، نظام مندی و نهادینگی تعاملات بین الملل و در واقع ایجاد اصول، هنجارها، قواعد و رویه های تلاقی دهنده علایق بازیگران، که به نوعی اساس و شالوده رژیمهای بین المللی میباشند را آشکار ساخته است، لذا نهادینه شدن و قانونمندی در مهمترین عرصه و بعد نظام بین الملل که همانا بعد امنیتی آن بوده و بارزترین وجه آن امنیت هسته ای میباشد را آشکار ساخته است. در مقاله پیشرو رژیمهای کنترل تسلیحات هسته ای و خلع سلاح چگونه بر امنیت » به طور کلی با طرح این پرسش که به معرفی و بررسی رژیمهای کنترل تسلیحات هسته ای و خلع «؟ جمهوری اسلامی ایران تاثیر میگذارد سلاح از ابتدای شکلگیری آن میپردازیم و در ارتباط با آن الزامات امنیتی ایران را بررسی میکنیم. هدف از نوشتار فرارو آن است که چگونگی تاثیر رژیم کنترل تسلیحات هسته ای را بر امنیت ملی ایران و نیز چالش- های ایران در ارتباط با رژیم یاد شده آشکار نماییم. روش این نگاشته توصیفی – تحلیلی میباشد و نتایج پژوهش حاکی از آن است که رژیم کنترل تسلیحات هسته ای با ماهیتی سیاسی در پی تاثیرگذاری جهانی است. این رژیم امنیتی بر امنیت جمهوری اسلامی ایران تاثیر گذاشته و بازدارندگی (حتی بازدارندگی موشکی) ایران را، که تکیه گاه اصلی امنیت ملی کشور است، را میتواند با مشکل مواجه سازد.