رابطه حمایت اجتماعی با وابستگی بین فردی و امید به زندگی زنان سالمند

با توجه به افزایش سریع تعداد سالمندان، مساله ی بهداشت، سلامت و تامین آسایش و رفاه آنان در جامعه هر روز ابعاد تازه و گسترده تری پیدا می کند.  این پژوهش با هدف اصلی تبیین رابطه بین حمایت اجتماعی با وابستگی بین فردی و امید به زندگی زنان سالمند انجام گرفت.

پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان سالمند ساکن خانه سالمندان و ساکن در منزل شهر اهواز در سال 1395 تشکیل دادند. از بین جامعه آماری 51 نفر از سالمندان زن خانه سالمندان به صورت نمونه گیری هدفمند و 11 نفر از سالمندان زن ساکن در منزل با استفاده نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های حمایت اجتماعی(شربون و استووارت وابستگی بین فردی(BDI) و امید به زندگی اجرا شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و به وسیله نرم افزار آماری (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج حاصل ازضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون نشان داد که وابستگی بین فردی با امید به زندگی رابطه مستقیم معنا دار دارد، و مولفه های بین فردی قادر به پیش بینی امید به زندگی زنان سالمند می باشد. اما حمایت اجتماعی با امید به زندگی زنان سالمند رابطه معنا دار ندارد.

حمایت اجتماعی سالمندان را قادر می سازد تا توانایی رویارویی با مشکلات زندگی روزمره و بحران های آن را داشته و به خوبی آن را سپری کنند.