گفتمان سلطه در نمایشنامه «چوب بدستهای ورزیل» اثر غلام حسین ساعدی

مفهوم "ادبیات متعهد" که در قرن بیستم در اروپا رواج یافت و نظریه پردازی شد، نویسندگان و نمایشنامه نویسان ایرانی را نیز تحت تاثیر قرار داد. یکی از این نویسندگان غلامحسین ساعدی است که با داشتن بینشی واقع گرا نسبت به جامعه و با بکار بردن زبانی نمادین، تصویری عریان از جامعه ایرانی سالهای 60 و 70 میلادی به نمایش می گذارد و به این ترتیب، تیاتر به ابزار مورد علاقه او برای مطالعه آسیب شناسانه این جامعه و فریاد پیامبرگونه اش بدل میشود. .چوب به دستهای ورزیل یکی از نمایشنامه هایی است که در آن نویسنده به نمایش بدی (شرارت) اجتماعی عصر خود می پردازد: سلطه بر قسمتی از جامعه که به لحاظ فرهنگی و اقتصادی بی بضاعت است. سلطه ای که این جامعه را به قهقرای زوال می کشاند. مطالعه این اثر این سوال اساسی را مطرح میکند که چگونه و با چه ابزاری نمایشنامه نویس شرارت فوق الذکر را به تصویر می کشد. برای پاسخ به این سوال و بررسی این اثر ادبی، ما به اصول و روش جامعه شناختی پییر بوردیو تکیه خواهیم کرد.